• -26

        • Wymagania Chemia klasa 7

        • Chemia klasa 7 rok szkolny 2018/2019 Wymagania na poszczególne oceny

          Wyróżnione wymagania programowe odpowiadają wymaganiom ogólnym i szczegółowym zawartym w treściach nauczania podstawy programowej.

           

          I. Substancje i ich przemiany

           

          Ocena dopuszczająca

          [1]

          Ocena dostateczna

          [1 + 2]

          Ocena dobra

          [1 + 2 + 3]

          Ocena bardzo dobra

          [1 + 2 + 3 + 4]

          Uczeń:

          – zalicza chemię do nauk przyrodniczych

          – stosuje zasady bezpieczeństwa obowiązujące w pracowni chemicznej

          – nazywa wybrane elementy szkła i sprzętu laboratoryjnego oraz określa ich przeznaczenie

          – zna sposoby opisywania doświadczeń chemicznych

          – opisuje właściwości substancji będących głównymi składnikami produktów stosowanych na co dzień

          – definiuje pojęcie gęstość

          – podaje wzór na gęstość

          – przeprowadza proste obliczenia

          z wykorzystaniem pojęć masa, gęstość, objętość

          – wymienia jednostki gęstości

          – odróżnia właściwości fizyczne od chemicznych

          – definiuje pojęcie mieszanina substancji

          – opisuje cechy mieszanin jednorodnych

          i niejednorodnych

          – podaje przykłady mieszanin

          – opisuje proste metody rozdzielania mieszanin na składniki

          – definiuje pojęcia zjawisko fizyczne
           i reakcja chemiczna

          – podaje przykłady zjawisk fizycznych

          i reakcji chemicznych zachodzących

          w otoczeniu człowieka

          – definiuje pojęcia pierwiastek chemiczny

          i związek chemiczny

          – dzieli substancje chemiczne na proste

          i złożone oraz na pierwiastki i związki chemiczne

          – podaje przykłady związków chemicznych

          – dzieli pierwiastki chemiczne na

          metale i niemetale

          – podaje przykłady pierwiastków chemicznych (metali i niemetali)

          – odróżnia metale i niemetale na podstawie ich właściwości

          – opisuje, na czym polegają rdzewienie 
             i korozja

          – wymienia niektóre czynniki powodujące korozję

          – posługuje się symbolami chemicznymi pierwiastków (H, O, N, Cl, S, C, P, Si, Na, K, Ca, Mg, Fe, Zn, Cu, Al, Pb, Sn, Ag, Hg)

          Uczeń:

          – omawia, czym zajmuje się chemia

          – wyjaśnia, dlaczego chemia jest nauką

          przydatną ludziom

          – wyjaśnia, czym są obserwacje, a czym wnioski z doświadczenia

          – przelicza jednostki (masy, objętości, gęstości)

          – wyjaśnia, czym ciało fizyczne różni się

          od substancji

          – opisuje właściwości substancji

          – wymienia i wyjaśnia podstawowe sposoby

          rozdzielania mieszanin na składniki

          – sporządza mieszaninę

          – dobiera metodę rozdzielania mieszaniny na składniki

          – opisuje i porównuje zjawisko fizyczne

          i reakcję chemiczną

          – projektuje doświadczenia ilustrujące zjawisko fizyczne i reakcję chemiczną

          – definiuje pojęcie stopy metali

          – podaje przykłady zjawisk fizycznych

          i reakcji chemicznych zachodzących

          w otoczeniu człowieka

          – wyjaśnia potrzebę wprowadzenia symboli

          chemicznych

          – rozpoznaje pierwiastki i związki chemiczne

          – wyjaśnia różnicę między pierwiastkiem, związkiem chemicznym i mieszaniną

          – proponuje sposoby zabezpieczenia przed rdzewieniem przedmiotów wykonanych 
          z żelaza

          Uczeń:

          – podaje zastosowania wybranego szkła i sprzętu laboratoryjnego

          – identyfikuje substancje na podstawie

          podanych właściwość

          – przeprowadza obliczenia

          z wykorzystaniem pojęć: masa, gęstość, objętość

          – przelicza jednostki

          – podaje sposób rozdzielenia wskazanej

          mieszaniny na składniki

          – wskazuje różnice między właściwościami fizycznymi składników mieszaniny, które umożliwiają jej rozdzielenie

          – projektuje doświadczenia ilustrujące reakcję chemiczną i formułuje wnioski

          – wskazuje w podanych przykładach

          reakcję chemiczną i zjawisko fizyczne

          – wskazuje wśród różnych substancji mieszaninę i związek chemiczny

          – wyjaśnia różnicę między mieszaniną

          a związkiem chemicznym

          – odszukuje w układzie okresowym pierwiastków podane pierwiastki chemiczne

          – opisuje doświadczenia wykonywane na lekcji

          – przeprowadza wybrane doświadczenia

           

          Uczeń:

          – omawia podział chemii na organiczną 
          i nieorganiczną

          – definiuje pojęcie patyna

          – projektuje doświadczenie o podanym tytule (rysuje schemat, zapisuje obserwacje i formułuje wnioski)

          – przeprowadza doświadczenia z działu

          Substancje i ich przemiany

          – projektuje i przewiduje wyniki doświadczeń na podstawie posiadanej wiedzy

           

           


          Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej.
          Uczeń:

          – opisuje zasadę rozdziału mieszanin metodą chromatografii

          – opisuje sposób rozdzielania na składniki bardziej złożonych mieszanin z wykorzystaniem metod spoza podstawy programowej

          – wykonuje obliczenia – zadania dotyczące mieszanin

           

           

          Składniki powietrza i rodzaje przemian, jakim ulegają

           

          Ocena dopuszczająca

          [1]

          Ocena dostateczna

          [1 + 2]

          Ocena dobra

          [1 + 2 + 3]

          Ocena bardzo dobra

          [1 + 2 + 3 + 4]

          Uczeń:

          – opisuje skład i właściwości powietrza

          – określa, co to są stałe i zmienne składniki powietrza

          – opisuje właściwości fizyczne i chemiczne tlenu, tlenku węgla(IV), wodoru, azotu oraz właściwości fizyczne gazów szlachetnych

          – podaje, że woda jest związkiem

          chemicznym wodoru i tlenu

          – tłumaczy, na czym polega zmiana stanu skupienia na przykładzie wody

          – definiuje pojęcie wodorki

          – omawia obieg tlenu i tlenku węgla(IV) w przyrodzie

          – określa znaczenie powietrza, wody, tlenu, tlenku węgla(IV)

          – podaje, jak można wykryć tlenek węgla(IV)

          – określa, jak zachowują się substancje

          higroskopijne

          – opisuje, na czym polegają reakcje syntezy, analizy, wymiany

          – omawia, na czym polega spalanie

          – definiuje pojęcia substrat i produkt reakcji chemicznej

          – wskazuje substraty i produkty reakcji chemicznej

          – określa typy reakcji chemicznych

          – określa, co to są tlenki i zna ich podział

          – wymienia podstawowe źródła, rodzaje i skutki zanieczyszczeń powietrza

          – wskazuje różnicę między reakcjami egzo- i endoenergetyczną

          – podaje przykłady reakcji egzo-

          i endoenergetycznych

          – wymienia niektóre efekty towarzyszące

          reakcjom chemicznym

          Uczeń:

          – projektuje i przeprowadza doświadczenie potwierdzające, że powietrze jest mieszaniną jednorodną gazów

          – wymienia stałe i zmienne składniki powietrza

          – oblicza przybliżoną objętość tlenu i azotu,  np. w sali lekcyjnej

          – opisuje, jak można otrzymać tlen

          – opisuje właściwości fizyczne i chemiczne  gazów szlachetnych, azotu

          – podaje przykłady wodorków niemetali

          – wyjaśnia, na czym polega proces fotosyntezy

          – wymienia niektóre zastosowania azotu, gazów szlachetnych, tlenku węgla(IV), tlenu, wodoru

          – podaje sposób otrzymywania tlenku węgla(IV) (na przykładzie reakcji węgla z tlenem)

          – definiuje pojęcie reakcja charakterystyczna

          – planuje doświadczenie umożliwiające wykrycie obecności tlenku węgla(IV) w powietrzu wydychanym z płuc

          – wyjaśnia, co to jest efekt cieplarniany

          – opisuje rolę wody i pary wodnej w przyrodzie

          – wymienia właściwości wody

          – wyjaśnia pojęcie higroskopijność

          – zapisuje słownie przebieg reakcji chemicznej

          – wskazuje w zapisie słownym przebiegu reakcji chemicznej substraty i produkty, pierwiastki i związki chemiczne

          – opisuje, na czym polega powstawanie dziury ozonowej i kwaśnych opadów

          – podaje sposób otrzymywania wodoru (w reakcji kwasu chlorowodorowego z metalem)

          − opisuje sposób identyfikowania gazów: wodoru, tlenu, tlenku węgla(IV)

          -wymienia źródła, rodzaje i skutki zanieczyszczeń powietrza

          -wymienia niektóre sposoby postępowania pozwalające chronić powietrze przed zanieczyszczeniami

          – definiuje pojęcia reakcje egzo- i endoenergetyczne

          Uczeń:

          – określa, które składniki powietrza są stałe,

          a które zmienne

          – wykonuje obliczenia dotyczące zawartości procentowej substancji występujących w powietrzu

          – wykrywa obecność tlenku węgla(IV)

          – opisuje właściwości tlenku węgla(II)

          – wyjaśnia rolę procesu fotosyntezy w naszym życiu

          – podaje przykłady substancji szkodliwych dla środowiska

          – wyjaśnia, skąd się biorą kwaśne opady

          – określa zagrożenia wynikające z efektu

          cieplarnianego, dziury ozonowej, kwaśnych opadów

          – proponuje sposoby zapobiegania powiększaniu się dziury ozonowej

          i ograniczenia powstawania kwaśnych opadów

          – projektuje doświadczenia, w których otrzyma tlen, tlenek węgla(IV), wodór

          – projektuje doświadczenia, w których zbada właściwości tlenu, tlenku węgla(IV), wodoru

          – zapisuje słownie przebieg różnych rodzajów reakcji chemicznych

          – podaje przykłady różnych typów reakcji chemicznych

          – wykazuje obecność pary wodnej

          w powietrzu

          – omawia sposoby otrzymywania wodoru

          – podaje przykłady reakcji egzo-

          i endoenergetycznych

          – zalicza przeprowadzone na lekcjach reakcje do egzo- lub endoenergetycznych

          Uczeń:

          – otrzymuje tlenek węgla(IV) w reakcji węglanu wapnia z kwasem chlorowodorowym

          – wymienia różne sposoby otrzymywania tlenu, tlenku węgla(IV), wodoru

          – projektuje doświadczenia dotyczące powietrza i jego składników

          – uzasadnia, na podstawie reakcji magnezu z tlenkiem węgla(IV), że tlenek węgla(IV) jest związkiem chemicznym węgla i tlenu

          – uzasadnia, na podstawie reakcji magnezu  z parą wodną, że woda jest związkiem chemicznym tlenu i wodoru

          – planuje sposoby postępowania umożliwiające ochronę powietrza przed zanieczyszczeniami

          – identyfikuje substancje na podstawie schematów reakcji chemicznych

          – wykazuje zależność między rozwojem cywilizacji a występowaniem zagrożeń, np. podaje przykłady dziedzin życia, których rozwój powoduje negatywne skutki dla środowiska przyrodniczego

           

          Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:

          – opisuje destylację skroplonego powietrza

           

          Atomy i cząsteczki

           

           

          Ocena dopuszczająca

          [1]

          Ocena dostateczna

          [1 + 2]

          Ocena dobra

          [1 + 2 + 3]

          Ocena bardzo dobra

          [1 + 2 + 3 + 4]

          Uczeń:

          – definiuje pojęcie materia

          – definiuje pojęcie dyfuzji

          – opisuje ziarnistą budowę materii

          – opisuje, czym atom różni się od cząsteczki

          – definiuje pojęcia: jednostka masy atomowej,

          masa atomowa, masa cząsteczkowa

          – oblicza masę cząsteczkową prostych związków chemicznych

          – opisuje i charakteryzuje skład atomu

          pierwiastka chemicznego (jądro – protony i neutrony, powłoki elektronowe – elektrony)

          – wyjaśni, co to są nukleony

          – definiuje pojęcie elektrony walencyjne

          – wyjaśnia, co to są liczba atomowa, liczba masowa

          – ustala liczbę protonów, elektronów, neutronów w atomie danego pierwiastka chemicznego, gdy znane są liczby atomowa i masowa

          – podaje, czym jest konfiguracja elektronowa

          – definiuje pojęcie izotop

          – dokonuje podziału izotopów

          – wymienia najważniejsze dziedziny życia, 
          w których mają zastosowanie izotopy

          – opisuje układ okresowy pierwiastków

          chemicznych

          – podaje treść prawa okresowości

          – podaje, kto jest twórcą układu okresowego

          pierwiastków chemicznych

          – odczytuje z układu okresowego podstawowe informacje o pierwiastkach chemicznych

          – określa rodzaj pierwiastków (metal, niemetal) i podobieństwo właściwości pierwiastków w grupie

          Uczeń:

          – planuje doświadczenie potwierdzające

          ziarnistość budowy materii

          – wyjaśnia zjawisko dyfuzji

          – podaje założenia teorii atomistyczno-

          -cząsteczkowej budowy materii

          – oblicza masy cząsteczkowe

          – opisuje pierwiastek chemiczny jako zbiór atomów o danej liczbie atomowej Z

          – wymienia rodzaje izotopów

          – wyjaśnia różnice w budowie atomów

          izotopów wodoru

          – wymienia dziedziny życia, w których stosuje się izotopy

          – korzysta z układu okresowego pierwiastków

          chemicznych

          – wykorzystuje informacje odczytane z układu

          okresowego pierwiastkówchemicznych

          – podaje maksymalną liczbę elektronów na

          poszczególnych powłokach (K, L, M)

          – zapisuje konfiguracje elektronowe

          – rysuje modele atomów pierwiastków chemicznych

          – określa, jak zmieniają się niektóre właściwości pierwiastków w grupie i okresie

           

          Uczeń:

          – wyjaśnia różnice między pierwiastkiem

          a związkiem chemicznym na podstawie założeń teorii atomistyczno-cząsteczkowej budowy materii

          – oblicza masy cząsteczkowe związków chemicznych

          – definiuje pojęcie masy atomowej jako średniej mas atomów danego pierwiastka, z uwzględnieniem jego składu izotopowego

          – wymienia zastosowania różnych izotopów

          – korzysta z informacji zawartych w układzie okresowym pierwiastkówchemicznych

          – oblicza maksymalną liczbę elektronów 

          w powłokach

          – zapisuje konfiguracje elektronowe

          – rysuje uproszczone modele atomów

          – określa zmianę właściwości pierwiastków 
          w grupie i okresie

           

          Uczeń:

          – wyjaśnia związek między podobieństwami właściwości pierwiastków chemicznych zapisanych w tej samej grupie układu okresowego a budową ich atomów i liczbą elektronów walencyjnych

          − wyjaśnia, dlaczego masy atomowe podanych pierwiastków chemicznych w układzie okresowym nie są liczbami całkowitymi

           

           

           

          Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej.
          Uczeń:
          – oblicza zawartość procentową izotopów w pierwiastku chemicznym

          -opisuje historię odkrycia budowy atomu i powstania układu okresowego pierwiastków

          -definiuje pojęcie promieniotwórczość

          -określa, na czym polegają promieniotwórczość naturalna i sztuczna

          -definiuje pojęcie reakcja łańcuchowa

          -wymienia ważniejsze zagrożenia związane z promieniotwórczością

          -wyjaśnia pojęcie okres półtrwania (okres połowicznego rozpadu)

          -rozwiązuje zadania związane z pojęciami okres półtrwania i średnia masa atomowa

          -charakteryzuje rodzaje promieniowania

          -wyjaśnia, na czym polegają przemiany α, β

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

           

          Łączenie się atomów. Równania reakcji chemicznych

           

          Ocena dopuszczająca

          [1]

          Ocena dostateczna

          [1 + 2]

          Ocena dobra

          [1 + 2 + 3]

          Ocena bardzo dobra

          [1 + 2 + 3 + 4]

          Uczeń:

          – wymienia typy wiązań chemicznych

          – podaje definicje: wiązania kowalencyjnego niespolaryzowanego, wiązania kowalencyjnego spolaryzowanego, wiązania jonowego

          – definiuje pojęcia: jon, kation, anion

          – definiuje pojęcie elektroujemność

          – posługuje się symbolami pierwiastków chemicznych

          – podaje, co występuje we wzorze elektronowym

          – odróżnia wzór sumaryczny od wzoru

          strukturalnego

          – zapisuje wzory sumaryczne i strukturalne cząsteczek

          – definiuje pojęcie wartościowość

          – podaje wartościowość pierwiastków

          chemicznych w stanie wolnym

          – odczytuje z układu okresowego

          maksymalną wartościowość pierwiastków chemicznych względem wodoru grup 1., 2. i 13.−17.

          – wyznacza wartościowość pierwiastków

          chemicznych na podstawie wzorów

          sumarycznych

          – zapisuje wzory sumaryczny i strukturalny cząsteczki związku dwupierwiastkowego na podstawie wartościowości pierwiastków chemicznych

          – określa na podstawie wzoru liczbę atomów

          pierwiastków w związku chemicznym

          – interpretuje zapisy (odczytuje ilościowo i jakościowo proste zapisy), np.: H2, 2 H, 2 H2 itp.

          – ustala na podstawie wzoru sumarycznego nazwę prostych dwupierwiastkowych związków chemicznych

          – ustala na podstawie nazwy wzór

          sumaryczny prostych

          dwupierwiastkowych związków

          chemicznych 

          – rozróżnia podstawowe rodzaje reakcji

          chemicznych

          – wskazuje substraty i produkty reakcji chemicznej

          – podaje treść prawa zachowania masy

          – podaje treść prawa stałości składu

          związku chemicznego

          – przeprowadza proste obliczenia

          z wykorzystaniem prawa zachowania

          Uczeń:

          – opisuje rolę elektronów zewnętrznej powłoki w łączeniu się atomów

          – odczytuje elektroujemność pierwiastków chemicznych

          – opisuje sposób powstawania jonów

          – określa rodzaj wiązania w prostych

          przykładach cząsteczek

          − podaje przykłady substancji o wiązaniu 

          kowalencyjnym i substancji o wiązaniu jonowym

          – przedstawia tworzenie się wiązań chemicznych kowalencyjnego i jonowego dla prostych przykładów

          – określa wartościowość na podstawie układu okresowego pierwiastków

          – zapisuje wzory związków chemicznych na podstawie podanej wartościowości lub nazwy pierwiastków chemicznych

          – podaje nazwę związku chemicznego

          na podstawie wzoru

          – określa wartościowość pierwiastków

          w związku chemicznym

          – zapisuje wzory cząsteczek, korzystając

          z modeli

          – wyjaśnia znaczenie współczynnika

          stechiometrycznego i indeksu stechiometrycznego

          – wyjaśnia pojęcie równania reakcji

          chemicznej

          – odczytuje proste równania reakcji chemicznych

          – zapisuje równania reakcji chemicznych

          − dobiera współczynniki w równaniach

          reakcji chemicznych

           

          Uczeń:

          – określa typ wiązania chemicznego

          w podanym przykładzie

          – wyjaśnia na podstawie budowy atomów, dlaczego gazy szlachetne są bardzo mało aktywne chemicznie

          – wyjaśnia różnice między typami wiązań chemicznych

          – opisuje powstawanie wiązań kowalencyjnych dla wymaganych przykładów

          – opisuje mechanizm powstawania wiązania jonowego

          – opisuje, jak  wykorzystać elektroujemność do określenia rodzaju wiązania chemicznego w cząsteczce

          – wykorzystuje pojęcie wartościowości

          – odczytuje z układu okresowego

          wartościowość pierwiastków

          chemicznych grup 1., 2. i 13.−17. (względem wodoru, maksymalną względem tlenu)

          – nazywa związki chemiczne na podstawie wzorów sumarycznych i zapisuje wzory na podstawie ich nazw

          – zapisuje i odczytuje równania reakcji

          chemicznych (o większym stopniu trudności)

          – przedstawia modelowy schemat równania reakcji chemicznej

          – rozwiązuje zadania na podstawie prawa zachowania masy i prawa stałości składu związku chemicznego

          – dokonuje prostych obliczeń stechiometrycznych

          Uczeń:

          – wykorzystuje pojęcie elektroujemności do określania rodzaju wiązania w podanych substancjach

          –  uzasadnia i udowadnia doświadczalnie,   że masa substratów jest równa masie produktów

          – rozwiązuje trudniejsze zadania dotyczące poznanych praw (zachowania masy, stałości składu związku chemicznego)

          – wskazuje podstawowe różnice między wiązaniami kowalencyjnym a jonowym oraz kowalencyjnym niespolaryzowanym a kowalencyjnym spolaryzowanym

          – opisuje zależność właściwości związku chemicznego od występującego w nim wiązania chemicznego

          – porównuje właściwości związków kowalencyjnych i jonowych (stan skupienia, rozpuszczalność w wodzie, temperatury topnienia i wrzenia, przewodnictwo ciepła i elektryczności)

          – zapisuje i odczytuje równania reakcji chemicznych o dużym stopniu trudności

          – wykonuje obliczenia stechiometryczne

           

           

           

           

          Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej.
          Uczeń:

          -opisuje wiązania koordynacyjne i metaliczne

          – wykonuje obliczenia na podstawie równania reakcji chemicznej

          – wykonuje obliczenia z wykorzystaniem pojęcia wydajność reakcji

          – zna pojęcia: mol, masa molowa i objętość molowa i wykorzystuje je w obliczeniach

          -określa, na czym polegają reakcje utleniania-redukcji

          -definiuje pojęcia: utleniacz i reduktor

          -zaznacza w zapisie słownym przebiegu reakcji chemicznej procesy utleniania i redukcji oraz utleniacz, reduktor

          -podaje przykłady reakcji utleniania-redukcji zachodzących w naszym otoczeniu; uzasadnia swój wybór

           

          Woda i roztwory wodne

           

          Ocena dopuszczająca

          [1]

          Ocena dostateczna

          [1 + 2]

          Ocena dobra

          [1 + 2 + 3]

          Ocena bardzo dobra

          [1 + 2 + 3 + 4]

          Uczeń:

          – charakteryzuje rodzaje wód występujących

          w przyrodzie

          – podaje, na czym polega obieg wody

          w przyrodzie

          – podaje przykłady źródeł zanieczyszczenia wód

          – wymienia niektóre skutki zanieczyszczeń oraz sposoby walki z nimi

          – wymienia stany skupienia wody

          – określa, jaką wodę nazywa się wodą destylowaną

          – nazywa przemiany stanów skupienia wody

          – opisuje właściwości wody

          – zapisuje wzory sumaryczny i strukturalny

          cząsteczki wody

          – definiuje pojęcie dipol

          – identyfikuje cząsteczkę wody jako dipol

          – wyjaśnia podział substancji na dobrze rozpuszczalne, trudno rozpuszczalne oraz praktycznie nierozpuszczalne w wodzie

          − podaje przykłady substancji, które

          rozpuszczają się i nie rozpuszczają się

          w wodzie

          – wyjaśnia pojęcia: rozpuszczalnik i substancja

          rozpuszczana

          – projektuje doświadczenie dotyczące rozpuszczalności różnych substancji w wodzie

          – definiuje pojęcie rozpuszczalność

          – wymienia czynniki, które wpływają

          na rozpuszczalność substancji

          – określa, co to jest krzywa rozpuszczalności

          – odczytuje z wykresu rozpuszczalności

          rozpuszczalność danej substancji w podanej

          temperaturze

          – wymienia czynniki wpływające na szybkość

          rozpuszczania się substancji stałej w wodzie

          – definiuje pojęcia: roztwór właściwy, koloid

          i zawiesina

          – podaje przykłady substancji tworzących z wodą roztwór właściwy, zawiesinę, koloid

          – definiuje pojęcia: roztwór nasycony, roztwór nienasycony, roztwór stężony, roztwór rozcieńczony

          – definiuje pojęcie krystalizacja

          – podaje sposoby otrzymywania roztworu nienasyconego z nasyconego i odwrotnie

          – definiuje stężenie procentowe roztworu

          – podaje wzór opisujący stężenie procentowe roztworu

          – prowadzi proste obliczenia z wykorzystaniem pojęć: stężenie procentowe, masa substancji, masa rozpuszczalnika, masa roztworu

          Uczeń:

          – opisuje budowę cząsteczki wody

          – wyjaśnia, co to jest cząsteczka polarna

          – wymienia właściwości wody zmieniające

          się pod wpływem zanieczyszczeń

          – planuje doświadczenie udowadniające, że woda: z sieci wodociągowej i naturalnie występująca w przyrodzie są mieszaninami

          – proponuje sposoby racjonalnego gospodarowania wodą

          – tłumaczy, na czym polegają procesy mieszania i rozpuszczania

          – określa, dla jakich substancji woda jest

          dobrym rozpuszczalnikiem

          – charakteryzuje substancje ze względu na ich

          rozpuszczalność w wodzie

          – planuje doświadczenia wykazujące wpływ

          różnych czynników na szybkość

          rozpuszczania substancji stałych w wodzie

          – porównuje rozpuszczalność różnych

          substancji w tej samej temperaturze

          – oblicza ilość substancji, którą można rozpuścić w określonej objętości wody

          w podanej temperaturze

          – podaje przykłady substancji, które

          rozpuszczają się w wodzie, tworząc

          roztwory właściwe

          – podaje przykłady substancji, które nie rozpuszczają się w wodzie, tworząc koloidy lub zawiesiny

          – wskazuje różnice między roztworem

          właściwym a zawiesiną

          – opisuje różnice między roztworami:

          rozcieńczonym, stężonym, nasyconym

          i nienasyconym

          – przekształca wzór na stężenie procentowe

          roztworu tak, aby obliczyć masę substancji

          rozpuszczonej lub masę roztworu

          – oblicza masę substancji rozpuszczonej lub

          masę roztworu, znając stężenie procentowe

          roztworu

          – wyjaśnia, jak sporządzić roztwór o określonym stężeniu procentowym, np. 100 g 20-procentowego roztworu soli kuchennej

          Uczeń:

          – wyjaśnia, na czym polega tworzenie

          wiązania kowalencyjnegospolaryzowanego

          w cząsteczce wody

          – wyjaśnia budowę polarną cząsteczki wody

          – określa właściwości wody wynikające z jej

          budowy polarnej

          – przewiduje zdolność różnych substancji do rozpuszczania się w wodzie

          – przedstawia za pomocą modeli proces

          rozpuszczania w wodzie substancji o budowie polarnej, np. chlorowodoru

          – podaje rozmiary cząstek substancji

          wprowadzonych do wody i znajdujących się

          w roztworze właściwym, koloidzie,

          zawiesinie

          – wykazuje doświadczalnie wpływ różnych

          czynników na szybkość rozpuszczania

          substancji stałej w wodzie

          – posługuje się wykresem rozpuszczalności

          – wykonuje obliczenia z wykorzystaniem

          wykresu rozpuszczalności

          – oblicza masę wody, znając masę roztworu

          i jego stężenie procentowe

          – prowadzi obliczenia z wykorzystaniem

          pojęcia gęstości

          – podaje sposoby zmniejszenia lub zwiększenia stężenia roztworu

          – oblicza stężenie procentowe roztworu

          powstałego przez zagęszczenie i rozcieńczenie

          roztworu

          – oblicza stężenie procentowe roztworu

          nasyconego w danej temperaturze

          (z wykorzystaniem wykresu rozpuszczalności)

          – wymienia czynności prowadzące

          do sporządzenia określonej objętości roztworu

          o określonym stężeniu procentowym

          – sporządza roztwór o określonym stężeniu

          procentowym

           

          Uczeń:

          – proponuje doświadczenie udowadniające,

          że woda jest związkiem wodoru i tlenu

          – określa wpływ ciśnienia atmosferycznego na wartość temperatury wrzenia wody

          – porównuje rozpuszczalność w wodzie związków kowalencyjnych i jonowych

          – wykazuje doświadczalnie, czy roztwór jest

          nasycony, czy nienasycony

          – rozwiązuje z wykorzystaniem gęstości zadania rachunkowe dotyczące stężenia procentowego

          – oblicza rozpuszczalność substancji w danej

          temperaturze, znając stężenie procentowe jej

          roztworu nasyconego w tej temperaturze

          – oblicza stężenie roztworu powstałego po zmieszaniu roztworów tej samej substancji o różnych stężeniach

           

           

          Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej.
          Uczeń:

          – wyjaśnia, na czym polega asocjacja cząsteczek wody

          – rozwiązuje zadania rachunkowe na stężenie procentowe roztworu, w którym rozpuszczono mieszaninę substancji stałych

          – rozwiązuje zadania z wykorzystaniem pojęcia stężenie molowe

           

          Tlenki i wodorotlenki

           

          Ocena dopuszczająca

          [1]

          Ocena dostateczna

          [1 + 2]

          Ocena dobra

          [1 + 2 + 3]

          Ocena bardzo dobra

          [1 + 2 + 3 + 4]

          Uczeń:

          – definiuje pojęcie katalizator

          – definiuje pojęcie tlenek

          – podaje podział tlenków na tlenki metali i tlenki niemetali

          – zapisuje równania reakcji otrzymywania tlenków metali i tlenków niemetali

          – wymienia zasady BHP dotyczące pracy z zasadami

          – definiuje pojęcia wodorotlenek i zasada

          – odczytuje z tabeli rozpuszczalności, czy wodorotlenek jest rozpuszczalny w   wodzie czy też nie

          – opisuje budowę wodorotlenków

          – zna wartościowość grupy wodorotlenowej

          – rozpoznaje wzory wodorotlenków

          – zapisuje wzory sumaryczne wodorotlenków: NaOH, KOH, Ca(OH)2, Al(OH)3, Cu(OH)2

          – opisuje właściwości oraz zastosowania wodorotlenków: sodu, potasu i wapnia

          – łączy nazwy zwyczajowe (wapno palone i wapno gaszone) z nazwami systematycznymi tych związków chemicznych

          – definiuje pojęcia: elektrolit, nieelektrolit

          − definiuje pojęcia: dysocjacja jonowa, wskaźnik

          – wymienia rodzaje odczynów roztworów

          – podaje barwy wskaźników w roztworze o podanym odczynie

          – wyjaśnia, na czym polega dysocjacja jonowa zasad

          – zapisuje równania dysocjacji jonowej zasad (proste przykłady)

          − podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowej

          – odróżnia zasady od innych substancji za pomocą wskaźników

          – rozróżnia pojęcia wodorotlenek i zasada

           

          Uczeń:

          – podaje sposoby otrzymywania tlenków

          – opisuje właściwości i zastosowania wybranych tlenków

          – podaje wzory i nazwy wodorotlenków

          – wymienia wspólne właściwości zasad i wyjaśnia, z czego one wynikają

          – wymienia dwie główne metody otrzymywania wodorotlenków

          – zapisuje równania reakcji otrzymywania wodorotlenku sodu, potasu i wapnia

          – wyjaśnia pojęcia woda wapienna, wapno palone i wapno gaszone

          – odczytuje proste równania dysocjacji jonowej zasad

          – definiuje pojęcie odczyn zasadowy

          – bada odczyn

          – zapisuje obserwacje do przeprowadzanych na lekcji doświadczeń

          Uczeń:

          – wyjaśnia pojęcia wodorotlenek i zasada

          – wymienia przykłady wodorotlenków i zasad

          – wyjaśnia, dlaczego podczas pracy z zasadami należy zachować szczególną ostrożność

          – wymienia poznane tlenki metali, z których 
             otrzymać zasady

          – zapisuje równania reakcji otrzymywania wybranego wodorotlenku

          – planuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać wodorotlenki sodu, potasu lub wapnia

          – planuje sposób otrzymywania wodorotlenków nierozpuszczalnych w wodzie

          – zapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej zasad

          – określa odczyn roztworu zasadowego i uzasadnia to

          – opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)

          – opisuje zastosowania wskaźników

          – planuje doświadczenie, które umożliwi zbadanie odczynu produktów używanych w życiu codziennym

          Uczeń:

          – zapisuje wzór sumaryczny wodorotlenku dowolnego metalu

          – planuje doświadczenia, w których wyniku można otrzymać różne wodorotlenki, także praktycznie nierozpuszczalne w wodzie

          – zapisuje równania reakcji otrzymywania różnych wodorotlenków

          – identyfikuje wodorotlenki na podstawie podanych informacji

          – odczytuje równania reakcji chemicznych

           

           

           

          Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczające poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie może być warunkiem wystawienia oceny celującej.
          Uczeń:

           

          – opisuje i bada właściwości wodorotlenków amfoterycznych

Lorem ipsum...