Dostosowania dla ucznia z afazją
Dostosowania wymagań edukacyjnych – uczeń z afazją
-
pobudzanie rozwoju mowy czynnej i biernej
-
ćwiczenie umiejętności komunikacyjnych, usprawnianie narządów artykulacyjnych
-
odpowiednie przygotowanie do odpowiedzi ustnej, m.in. uprzedzenie ucznia, że będzie pytany, wydłużanie czasu wypowiedzi, w razie konieczności odpytywanie nie przy klasie, tylko indywidualnie z nauczycielem, niezwracanie uwagi na błędy artykulacyjne i gramatyczne
-
zadawanie pytań naprowadzających np. Co się wydarzyło? Kiedy? Gdzie? Komu? Jakie było zakończenie opowiadania? Dlaczego? Co przeżywał bohater?
-
formułowanie krótkich, prostych poleceń
-
sprawdzanie rozumienia poleceń
-
pomoc w wyłonieniu najważniejszych informacji,
-
wydłużenie czasu na przeczytanie lektury, naukę wiersza itp.
-
oprócz czytania, wykorzystanie dodatkowych form przekazu np. film, audiobook
-
bieżące wyjaśnianie trudnych pojęć, upewnianie się, że dziecko dobrze je zrozumiało i jest w stanie używać danego słowa w odpowiednim kontekście
-
szczegółowe objaśnianie zadań domowych
-
dopilnowanie, aby uczeń zaznaczył zadanie domowe
-
dzielenie złożonych zadań na etapy, umożliwienie przerw w pracy
-
stosowanie dodatkowych środków dydaktycznych np. ilustracje, mapy, wykresy itp.
-
niezmuszanie, ale zachęcanie i motywowanie do udziału w dyskusjach klasowych
-
ocenianie przede wszystkim treści wypowiedzi, a nie formy
-
podkreślanie najważniejszych wiadomości, które uczeń ma przyswoić
-
ograniczenie ilości terminów, wydarzeń, dat, nazwisk, które uczeń ma znać
-
dostosowanie tempa pracy do możliwości ucznia, w razie konieczności zezwolenie na dokończenie pracy w domu
-
ograniczenie ilości zadań domowych lub wydłużenie czasu na ich przygotowanie
-
utrwalanie zdobytych wiadomości
-
kontrolowanie zrozumienia przeczytanych/usłyszanych treści
-
podczas mówienia do klasy, utrzymywanie z dzieckiem kontaktu wzrokowego
-
wydawanie prostych poleceń, pozostawianie dziecku czasu na przetworzenie usłyszanego komunikatu
-
upewnianie się, czy dziecko zrozumiało polecenie, w razie konieczności powtarzanie go
-
zadawanie jasno sformułowanych pytań, wymagających jednoznacznej odpowiedzi;
-
stosowanie podczas lekcji materiałów poglądowych - nowe wiadomości podawane tylko w formie werbalnej mogą być dla dziecka niezrozumiałe
-
jak najwcześniejsze wprowadzanie czytania - jeśli występują trudności metodą sylabową, wówczas zalecane jest czytanie globalne
-
umożliwianie wielozmysłowego poznawania treści słów, łączenie słów/nazw z konkretnymi zabawkami, przedmiotami lub obrazkami
-
wzmacnianie podejmowanej przez dziecko komunikacji werbalnej,
-
zezwalanie na jak najczęstsze wypowiadanie się
-
motywowanie (nie zmuszanie) do wypowiadania się
-
stwarzanie spokojnej atmosfery w trakcie wypowiedzi ustnych
-
nie pospieszanie - wydłużanie czasu odpowiedzi ustnej oraz na wykonywanie zadań,
-
uwzględnianie problemów z wymową i artykulacją w czasie wypowiedzi
-
akceptowanie gestów, min, których dziecko używa w celach komunikacyjnych
-
nie wymaganie odpowiadania pełnym zdaniem
-
wspieranie podczas redagowania wypowiedzi ustnych (np. podpowiadanie brakujących słów)
-
aranżowanie udziału dziecka w dyskusjach grupowych
-
podpieranie wiadomości podawanych słuchowo danymi wzrokowymi,
-
formułowanie krótkich instrukcji, w postaci konkretnych pytań lub poleceń, powtarzanie ich w razie potrzeby
-
pomaganie w odczytywaniu poleceń i instrukcji
-
ustawiczne utrwalanie i wielokrotne wykorzystywanie - poprzez stwarzanie odpowiednich sytuacji komunikacyjnych - zdobytych przez dziecko umiejętności werbalnych
-
przywoływanie uwagi w chwilach rozproszenia, ograniczanie czynników rozpraszających uwagę
-
obniżanie napięcia emocjonalnego oraz wspomaganie w sytuacjach wymagających współpracy
-
wspieranie dziecka w nawiązywaniu kontaktów z rówieśnikami
-
zauważanie i nagradzanie wszelkich form aktywności słownej lub bezsłownej, zmierzającej do nawiązania przez dziecko kontaktu z otoczeniem
-
nagradzanie za wysiłek wkładany w naukę, a nie tylko za pozytywne efekty
Sabina Stramek-