Mieczysław Matyasik

 

VIII. Sole

 

 

Ocena dopuszczająca [1]	Ocena dostateczna [1 + 2]	Ocena dobra [1 + 2 + 3]	Ocena bardzo dobra [1 + 2 + 3 + 4]
Uczeń: - opisuje budowę soli - tworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli (np. chlorków, siarczków) - wskazuje metal i resztę kwasową we wzorze soli - tworzy nazwy soli na podstawie wzorów sumarycznych (proste przykłady) - tworzy i zapisuje wzory sumaryczne soli na podstawie ich nazw (np. wzory soli kwasów: chlorowodorowego, siarkowodorowego i metali, np. sodu, potasu i wapnia) - wskazuje wzory soli wśród wzorów różnych związków chemicznych - definiuje pojęcie dysocjacja jonowa (elektrolityczna) soli - dzieli sole ze względu na ich rozpuszczalność w wodzie - ustala rozpuszczalność soli w wodzie na podstawie tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie - zapisuje równania reakcji dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) soli rozpuszczalnych w wodzie (proste przykłady) - podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowej soli (proste przykłady) - opisuje sposób otrzymywania soli trzema podstawowymi metodami (kwas + zasada, metal + kwas, tlenek metalu + kwas) - zapisuje cząsteczkowo równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady) - definiuje pojęcia reakcja zobojętniania i reakcja strąceniowa - odróżnia zapis cząsteczkowy od zapisu jonowego równania reakcji chemicznej - określa związek ładunku jonu z wartościowością metalu i reszty kwasowej - podaje przykłady zastosowań najważniejszych soli	Uczeń: - wymienia cztery najważniejsze sposoby otrzymywania soli - podaje nazwy i wzory soli (typowe przykłady) - zapisuje równania reakcji zobojętniania w formach: cząsteczkowej, jonowej oraz jonowej skróconej - podaje nazwy jonów powstałych w wyniku dysocjacji jonowej soli - odczytuje równania reakcji otrzymywania soli (proste przykłady) - korzysta z tabeli rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie - zapisuje równania reakcji otrzymywania soli (reakcja strąceniowa) w formach cząsteczkowej i jonowej (proste przykłady) - zapisuje i odczytuje wybrane równania reakcji dysocjacji jonowej soli - dzieli metale ze względu na ich aktywność chemiczną (szereg aktywności metali) - opisuje sposoby zachowania się metali w reakcji z kwasami (np. miedź i magnez w reakcji z kwasem chlorowodorowym) - zapisuje obserwacje z doświadczeń przeprowadzanych na lekcji – wymienia zastosowania najważniejszych soli	Uczeń: - tworzy i zapisuje nazwy i wzory soli: chlorków, siarczków, azotanów(V), siarczanów(IV), siarczanów(VI), węglanów, fosforanów(V) (ortofosforanów(V)) - zapisuje i odczytuje równania dysocjacji jonowej (elektrolitycznej) soli - otrzymuje sole doświadczalnie - wyjaśnia przebieg reakcji zobojętniania i reakcji strąceniowej - zapisuje równania reakcji otrzymywania soli - ustala, korzystając z szeregu aktywności metali, które metale reagują z kwasami według schematu: metal + kwas ® sól + wodór - projektuje i przeprowadza reakcję zobojętniania (HCl + NaOH) - swobodnie posługuje się tabelą rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie - projektuje doświadczenia pozwalające otrzymać substancje trudno rozpuszczalne i praktycznie nierozpuszczalne (sole i wodorotlenki) w reakcjach strąceniowych - zapisuje odpowiednie równania reakcji w formie cząsteczkowej i jonowej (reakcje otrzymywania substancji trudno rozpuszczalnych i praktycznie nierozpuszczalnych w reakcjach strąceniowych) - podaje przykłady soli występujących w przyrodzie - wymienia zastosowania soli - opisuje doświadczenia przeprowadzane na lekcjach (schemat, obserwacje, wniosek)	Uczeń: - wymienia metody otrzymywania soli - przewiduje, czy zajdzie dana reakcja chemiczna (poznane metody, tabela rozpuszczalności soli i wodorotlenków w wodzie, szereg aktywności metali) - zapisuje i odczytuje równania reakcji otrzymywania dowolnej soli - wyjaśnia, jakie zmiany zaszły w odczynie roztworów poddanych reakcji zobojętniania - proponuje reakcję tworzenia soli trudno rozpuszczalnej i praktycznie nierozpuszczalnej - przewiduje wynik reakcji strąceniowej - identyfikuje sole na podstawie podanych informacji - podaje zastosowania reakcji strąceniowych - projektuje i przeprowadza doświadczenia dotyczące otrzymywania soli - przewiduje efekty zaprojektowanych doświadczeń dotyczących otrzymywania soli (różne metody) - opisuje zaprojektowane doświadczenia

 

Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczających poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie przez ucznia może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:

-                    wyjaśnia pojęcie hydrat, wymienia przykłady hydratów, ich występowania i zastosowania

-                    wyjaśnia pojęcie hydroliza, zapisuje równania reakcji hydrolizy i wyjaśnia jej przebieg

-                    wyjaśnia pojęcia: sól podwójna, sól potrójna, wodorosole i hydroksosole; podaje przykłady tych soli

 

IX. Związki węgla z wodorem

 

 

Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczających poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie przez ucznia może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:

-  opisuje przebieg suchej destylacji węgla kamiennego

- wyjaśnia pojęcia: izomeria, izomery

- wyjaśnia pojęcie węglowodory aromatyczne

- podaje przykłady tworzyw sztucznych, tworzyw syntetycznych

- podaje właściwości i zastosowania wybranych tworzyw sztucznych

- wymienia przykładowe oznaczenia opakowań wykonanych z tworzyw sztucznych

 

X. Pochodne węglowodorów

 

 

 

Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczających poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie przez ucznia może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:

- opisuje właściwości i zastosowania wybranych alkoholi (inne niż na lekcji)

- opisuje właściwości i zastosowania wybranych kwasów karboksylowych (inne niż na lekcji)

- zapisuje równania reakcji chemicznych zachodzących w twardej wodzie po dodaniu mydła sodowego

- wyjaśnia pojęcie hydroksykwasy

- wyjaśnia, czym są aminy; omawia ich przykłady; podaje ich wzory; opisuje właściwości, występowanie i zastosowania

- wymienia zastosowania aminokwasów

- wyjaśnia, co to jest hydroliza estru

- zapisuje równania reakcji hydrolizy estru o podanej nazwie lub podanym wzorze

 

XI. Substancje o znaczeniu biologicznym

 

 

 

Przykłady wiadomości i umiejętności wykraczających poza treści wymagań podstawy programowej; ich spełnienie przez ucznia może być warunkiem wystawienia oceny celującej. Uczeń:

- bada skład pierwiastkowy białek

-  udowadnia doświadczalnie, że glukoza ma właściwości redukujące

-  przeprowadza próbę Trommera i próbę Tollensa

- wyjaśnia, na czym polega próba akroleinowa

-  projektuje doświadczenie umożliwiające odróżnienie tłuszczu od substancji tłustej (próba akroleinowa)

- opisuje proces utwardzania tłuszczów

- opisuje hydrolizę tłuszczów, zapisuje równanie dla podanego tłuszczu

- wyjaśnia, na czym polega efekt Tyndalla

 OCENIANIE

Ocenie  podlegają  następujące  formy  aktywności  ucznia :

a)      -  odpowiedzi  ustne -  sprawdzają znajomość materiału z trzech ostatnich tematów

      - prezentacje ustne 

 

b)       prace pisemne

1)       „kartkówki”   polegające  na  sprawdzeniu  opanowania  umiejętności  i wiadomości  z  1-3  tematów  poprzednich lub  zadania domowego;

2)       sprawdziany z działu materiału– dłuższe  sprawdziany, obowiązkowe, poprzedzone lekcją powtórzeniową, zapowiadane z tygodniowym wyprzedzeniem, wpisane do dziennika elektronicznego;

5)   prace domowe

6)   wytwory pracy w grupie

  

2.       Warunki  poprawy  ocen

a.        Uczniowie są zobowiązani do poprawy wszystkich ocen niedostatecznych z: sprawdzianu, pracy klasowej, testu. Uczniowie z ocenami wyższymi niż niedostateczna mogą  poprawiać prace klasowe, sprawdziany, testy. Nauczyciel może wyrazić zgodę na poprawę ocen z kartkówek.

b.       Sprawdziany, prace, klasowe, testy poprawia się jeden raz. W szczególnych przypadkach dopuszcza się możliwość kolejnej poprawy . ocena z poprawy nie może być niższa niż ocena początkowa

c.        Poprawa odbywa się w terminie do 2 tygodni od daty zapoznania się z oceną.

3.        Uczniowie o specjalnych potrzebach edukacyjnych i specyficznych trudnościach w uczeniu się mają prawo do dostosowania wymagań do ich możliwości psychofizycznych, szczegóły dostosowań określa nauczyciel.

          4..       Wszystkie oceny uzyskane przez ucznia mają wpływ i składają się na ocenę śródroczną (roczną).   

5.    Uczniowi przysługuje prawo ubiegania się o wyższą niż przewidywana ocenę roczną z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych jeżeli:

• frekwencja na zajęciach z danego przedmiotu  jest nie niższa niż 80 % (z wyjątkiem długotrwałej choroby)
• przystąpił do przewidzianych przez nauczyciela sprawdzianów i prac pisemnych,
• systematycznie wykonywał zadania zlecone przez nauczyciela;
• skorzystał z oferowanych przez nauczyciela form pomocy,  w tym konsultacji indywidualnych.
1.   W celu podwyższenia przewidywanej rocznej oceny klasyfikacyjnej, w ciągu 2 dni od poinformowania o ocenach przewidywanych, uczeń lub jego rodzice zwracają się, za pośrednictwem dziennika elektronicznego lub pisenie, z wnioskiem do nauczyciela przedmiotu o podwyższenie przewidywanej rocznej oceny klasyfikacyjnej z zajęć edukacyjnych (maksimum o jeden stopień).
2.  Nauczyciel po otrzymaniu wniosku, sprawdza spełnianie przez ucznia warunków umożliwiających podwyższanie oceny i kolejnego dnia roboczego udziela uczniowi poprzez dziennik elektroniczny odpowiedzi odmownej lub zleca wykonanie zadań i termin umożliwiający podwyższenie oceny.
3. Uczeń (lub jego rodzice), który uzyskał odmowę, ma prawo tego samego dnia zwrócić się z prośbą o umożliwienie podwyższania oceny – do dyrektora szkoły, który ma obowiązek rozpoznać sprawę w ciągu 2 dni roboczych.
4. Dokumentację związaną z procedurą przechowuje nauczyciel do zakończenia roku szkolnego.

6. Inne kwestie dotyczące oceniania określa Statut Szkoły.

 

 

 

 

 

DOSTOSOWANIE PZO Z CHEMII DO MOŻLIWOŚCI UCZNIÓW

ZE SPECJALNYMI WYMAGANIAMI EDUKACYJNYMI

 

1. Uczniowie posiadający opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej o specyficznych

trudnościach w uczeniu się oraz uczniowie posiadający orzeczenie o potrzebie nauczania

indywidualnego lub specjalnego są oceniani z uwzględnieniem zaleceń poradni.

 

2. Nauczyciel dostosowuje wymagania edukacyjne do indywidualnych potrzeb

psychofizycznych i edukacyjnych ucznia posiadającego opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej o specyficznych trudnościach w uczeniu się.

 

3. W stosunku do wszystkich uczniów posiadających dysfunkcje zastosowane zostaną zasady wzmacniania poczucia własnej wartości, bezpieczeństwa, motywowania do pracy

i doceniania małych sukcesów.

4. Dostosowania szczegółowe:

a) uczniowie z specyficznymi trudnościami w uczeniu się, w tym z dysleksją, dysgrafią, dysortografią   —  dostosowanie wymagań będzie dotyczyło formy sprawdzania wiedzy, nie treści

Ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się obowiązują na lekcjach chemii wymagania
 i kryteria ocen określone w wymaganiach edukacyjnych dla wszystkich uczniów, z pewnymi wyjątkami. Od ucznia wymaga się podstawowych umiejętności i wiadomości, o  których mowa
w podstawie programowej.

— posadzenie dziecka blisko nauczyciela, dzięki czemu zwiększy się jego koncentracja uwagi,                   wzrośnie bezpośrednia kontrola nauczyciela, bliskość tablicy pozwoli zmniejszyć ilość błędów przy przepisywaniu,

— podawanie poleceń w prostszej formie,

— pomaganie w rozwiązywaniu zdań tekstowych poprzez zadawanie naprowadzających pytań,

— unikanie trudnych, czy bardzo abstrakcyjnych pojęć, częste odwoływanie się do konkretu,   

     przykładu, zjawisk życia codziennego

— unikanie pytań problemowych, przekrojowych

— odrębne instruowanie dziecka

— w ocenie pracy ucznia uwzględnianie poprawności toku rozumowania, a nie tylko prawidłowości

    wyniku końcowego,

— poprawianie ocen z prac pisemnych w dowolnej formie (ustnej lub pisemnej) na dodatkowych

     zajęciach

— wydłużanie czasu na odpowiedź i prace pisemne

— odpytywanie po uprzedzeniu kiedy i z czego dokładnie uczeń będzie pytany,

 

— dzielenie materiału na mniejsze partie, wyznaczanie czasu na ich opanowanie i odpytanie

— pomoc podczas wypowiedzi ustnych w doborze słownictwa, naprowadzanie poprzez

     pytania pomocnicze

 

— korzystanie z modeli związków chemicznych, tablicy pierwiastków chemicznych , kalkulatora podczas odpowiedzi, kartkówek, sprawdzianów

— wydłużanie czasu na odpowiedź i prace pisemne, jeżeli to niemożliwe, to ograniczenie liczby zadań w pracy klasowej,

— rozłożenie w czasie nauki  symboli chemicznych, definicji, reguł,

 

b) uczniowie z obniżonym potencjałem intelektualnym – dostosowanie wymagań  w zakresie formy
 i treści

— obowiązują wymagania jak dla uczniów bez deficytów, za wyjątkiem oceny dopuszczającej, którą uczeń uzyskuje po otrzymaniu 20% punktów możliwych do uzyskania,

—uczeń ma prawo poprawiać sprawdzian w formie dla siebie najkorzystniejszej(ustnej lub pisemnej),

— w kartkówkach ze znajomości pisania wzorów związków chemicznych przeważają przykłady związków dwupierwiastkowych

— w pracy pisemnej zdecydowana część zajmują zadania zamknięte i zadania z luką.

c) uczniowie z orzeczonym upośledzeniem lekkim - dostosowanie wymagań  w zakresie formy
 i treści

Uczniów z upośledzeniem lekkim obowiązuje taka sama podstawa programowa jak uczniów bez deficytów .

—na stopień bardzo dobry muszą opanować wiadomości i umiejętności określone jako podstawowe (czyli na stopień dostateczny dla ucznia bez deficytów) .

—na stopień dobry wiadomości i umiejętności określone jako konieczne (czyli na ocenę dopuszczającą dla ucznia bez deficytów).

—na stopień dostateczny ponad połowę wiadomości i umiejętności koniecznych.

—na stopień dopuszczający połowę wiadomości i umiejętności koniecznych.

—uczniowie, którzy nie spełniają tych wymagań, unikają nauki, nie wykazują chęci współpracy z nauczycielem, nie przyjmują pomocy otrzymają stopień niedostateczny,

— uczniowie z działu równania reakcji chemicznych  wskazują reakcje na podstawie tekstu i wskazują typ reakcji

d) uczniowie z niepełnosprawnością ruchową - dostosowanie wymagań  w zakresie formy

—jeżeli niepełnosprawność  dotyczy kończyn górnych, to nie oceniamy estetyki  napisanych wzorów związków chemicznych.

— uczeń może opowiedzieć jakie czynności należy wykonać, aby rozwiązać zadanie. Preferujemy odpowiedzi ustne.

—w testach i pracach pisemnych wykorzystujemy zadania zamknięte, zadania z luką.

—uczeń może w zadaniach domowych korzystać z komputera .

e) uczniowie słabo słyszący

—  w klasie siedzą w pierwszych lub drugich ławkach,

— nauczyciel przypomina uczniowi o noszeniu aparatu słuchowego,

— nauczyciel sprawdza czy uczeń zrozumiał  polecenie,

— nauczyciel przekazując informacje, staje przodem do ucznia,

— nauczyciel dokładnie i głośno wymawia nowe pojęcia i objaśnia je,

—nauczyciel sprawdza czy uczeń zapisał zadanie domowe,  informacje o kartkówkach  i pracach klasowych,

—jeżeli wymaga tego sytuacja, uczeń może mieć inny test, w którym przeważają zadania z krótkimi poleceniami

f) uczniowie słabo widzący — wymagania jak dla uczniów bez dysfunkcji, ale

— uczeń zajmuje ławkę przy oknie w dobrze oświetlonym miejscu,

— na lekcji ma przygotowane pogrubione linie w zeszycie, jeżeli tego wymaga sytuacja(przygotowane przez rodziców lub innych członków rodziny),

— kartkówki i sprawdziany są pisane czcionką ‘16’ lub większą,

—nauczyciel przygotowuje powiększone kserokopie fotografii i rysunków, które chce z uczniem na lekcji omawiać,

— uczeń może podczas lekcji, na kartkówce i pracy klasowej korzystać z modeli związków chemicznych,

— uczeń korzysta z powiększonych kserokopii  układu okresowego i tabeli rozpuszczalności wodorotlenków i soli,

—zwracanie uwagi na szybką męczliwość ucznia związana ze zużywaniem większej energii na patrzenie i  interpretację informacji uzyskanych droga wzrokową – wydłużenie czasu na wykonanie określonych zadań

—Częste zadawanie pytania – „co widzisz?” w celu sprawdzenia i uzupełnienia słownego trafności doznań wzrokowych

g) uczniowie przewlekle chorzy — wymagania jak dla uczniów bez dysfunkcji, ale

— jeżeli uczeń jest długo nieobecny, zaległe kartkówki i sprawdziany pisze we wcześniej uzgodnionym z nauczycielem terminie,

— braki we wiadomościach i umiejętnościach uzupełnia uczestnicząc w zajęciach dodatkowych

h) uczniowie wykazujący kłopoty z zachowaniem i zagrożeni niedostosowaniem społecznym

—wymagania jak dla uczniów bez dysfunkcji

— posadzenie dziecka blisko nauczyciela, dzięki czemu zwiększy się jego koncentracja uwagi, ograniczeniu ulegnie ilość bodźców rozpraszających, wzrośnie bezpośrednia kontrola nauczyciela,

i) uczniowie z deficytami rozwojowymi

—wymagania jak dla uczniów bez dysfunkcji, ale

—wydłużony czas na odpowiedzi

—precyzyjne, krótkie polecenia

—wydłużony czas na opanowanie definicji, reguł, twierdzeń

—poprawa ocen w dowolnej formie(ustnej lub pisemnej) na dodatkowych zajęciach

j) uczniowie z trudnościami w nauce

—wymagania jak dla uczniów bez dysfunkcji, ale

—posadzenie ucznia blisko nauczyciela, kontrola pracy na lekcjach,

— pilnowanie odrabiana zadań domowych,

— wdrażanie do regularnego uczenia się,

— kontrolowanie obecności na lekcjach

k)uczniowie z ADHD

— wymagania jak dla uczniów bez dysfunkcji,

— pomaganie uczniowi w skupieniu się na wykonywaniu jednej czynności,

— wydawanie jasnych, precyzyjnych poleceń- na raz tylko jedno polecenie,

— formułowanie informacji dotyczących pracy domowej w sposób jasny i przejrzysty,

— przypominanie o regułach,

— skupianie uwagi ucznia na tym co najważniejsze – kolor, podkreślenie, poprawny zapis

— chwalenie ucznia za każde pozytywne zachowanie

— angażowanie ucznia w konkretne działania

— akceptowanie ucznia bez względu na jego nieprawidłowe zachowania

—w miarę potrzeby opracowanie zrozumiałego dla ucznia kontraktu

— zapewnienie uczniowi miejsca w pierwszej ławce

Dla ucznia z upośledzeniem lekkim

Nauczyciel dostosowuje metody i formy pracy do potrzeb ucznia, przygotowuje karty pracy i inne pomoce, które zwiększają efektywność prowadzonych zajęć.

 

WSKAZANIA NAKIEROWANE NA NIWELOWANIE TRUDNOŚCI ROZWOJOWYCH I EDUKACYJNYCH:

-       Dostosowanie wymagań programowych do możliwości ucznia z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim na podstawie wnikliwej obserwacji

-       Zadawanie pytań pomocniczych, ukierunkowanie na problem, istotę sprawy,

-       Kontrolowanie toku myślenia podczas wykonywania zadań

-       Stosowanie poleceń prostych,

-       Dzielenie materiału do nauki na mniejsze części

-       Przykłady ilustrować, odwoływać się do konkretów

-       Wracać do podstaw programowych z lat wcześniejszych, aby lepiej je utrwalić

-       Pomaganie w rozwiązywaniu zadań tekstowych – szczegółowa analiza tekstu, stosowanie pytań pomocniczych, wypisywanie elementów ważnych w zadaniu, wypisywanie danych, powtarzanie przez ucznia tekstu własnymi słowami, praca etapami,

-       Pomaganie w nabywaniu umiejętności matematycznych i wyobraźni matematycznej – działania na konkretach, stosowanie grafów i innych pomocy, stosowanie prostych przykładów działań, wykorzystanie np. liczydeł, stosowanie rysunków

-       Pomaganie w odczytywaniu tekstów ze zrozumieniem oraz prowadzeniu notatek (np. karty pracy), dzielenie tekstu dłuższego i bardziej złożonego na części,

-       Wydłużenie czasu pracy;

-        Dostosowanie wielkość czcionki prac pisemnych do potrzeb ucznia

 

 

WARUNKI ZAPOBIEGANIA WTÓRNYM SKUTKOM NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI:

- korygowanie, usprawnianie i kompensowanie zaburzonych funkcji

- rozwijanie umiejętności poznawczych, potrzebnych do należytej orientacji w otoczeniu.

- stopniowanie trudności i indywidualizacja w procesie kształcenia.

- kształtowanie równowagi emocjonalnej i pozytywnej motywacji do pracy.

- rozwijanie zainteresowań, predyspozycji oraz naturalnej aktywności.

- wdrażanie do zdobycia niezależności i zaradności życiowej.

- docenianie za postępy dydaktyczne i pozytywne zachowania

- wdrożenie do uczestniczenia w różnych formach życia społecznego na równi z innymi

Zakres dostosowania wymagań edukacyjnych

Uczeń realizuje treści podstawy programowej kształcenia ogólnego.

- dostosowanie ilości materiału przeznaczonego do opanowania do możliwości dziecka na podstawie wnikliwej obserwacji dziecka,

- wydłużenie czasu pracy,

-  zwiększenie ilości powtórzeń,

-  udzielanie dodatkowych wyjaśnień, wskazówek.

- stosowanie wzmocnień pozytywnych poprzez pochwałę, nagrodę za niewielkie postępy ucznia

- wzmacnianie uwagi ucznia

- stosowanie takich strategii pomocy uczniowi, które umożliwią mu zrozumienie istoty zadania lub zagadnienia poprzez :

Odpowiednie metody pracy (problemowa, zadawania pytań, praktycznego działania, czy oparta na przeżywaniu)

Dobór środków dydaktycznych (modele, filmy, plansze, wizualizacje) Eksperymenty i doświadczenia

Formy pracy: Praca z pomocą nauczyciela

DOSTOSOWANIE SPOSOBU SPRAWDZANIA WIADOMOŚCI I OCENIANIA:

-       umożliwienie zdawania części materiału ustnie,

-       ocenianie wartość merytorycznej prac, nie biorąc pod uwagę błędów,

-       branie pod uwagę wysiłku i zaangażowania ucznia, udział w zajęciach, aktywność, zainteresowanie tematyką, a także stopień przygotowania do zajęć, odrabianie prac domowych,

 

 Dysleksja: Zewnętrzna organizacja nauczania ze względu na dysleksję oraz na chorobę przewlekłą:

Uczeń z rozpoznaną dysleksją siedzi na lekcji blisko nauczyciela, tak by nauczyciel mógł go obserwować i pomóc, a także zachęcać do proszenia o pomoc, gdy jest to konieczne. Dzięki temu zwiększy się koncentracja uwagi ucznia, ograniczeniu ulegnie ilość bodźców rozpraszających, wzrośnie bezpośrednia kontrola nauczyciela (może zauważyć napady wyłączeń świadomości, rozpoznać symptomy słabszego samopoczucia ). Bliskość tablicy pozwoli zmniejszyć ilość błędów przy przepisywaniu.

Uczennica może pisać w zeszytach formatu A 4 z szerokim marginesem

Metody, formy , środki dydaktyczne:

- Używanie środków informatycznych. Na lekcjach wykorzystuję symulacje doświadczeń i różnego rodzaju animacje zamieszczone na płytach dołączanych do podręczników oraz multibooka z wydawnictwa MAC

- Korzystanie z modeli związków chemicznych ( przy omawianiu związków organicznych)

- Uczniowie z dysfunkcjami posługują się jak najprostszym układem okresowym, zawierającym tylko niezbędne informacje: symbol pierwiastka, jego nazwę, liczbę atomową i masę. W układzie okresowym nie może występować „stara” lub podwójna numeracja.

- W celu ułatwienia przyporządkowania wszystkich nazw do danej substancji chemicznej podaję zawsze wszystkie dopuszczalne nazwy, np. etin=etyn=acetylen. Unikam stosowania nazw starych i zwyczajowych, nieużywanych powszechnie.

- Końcówki wyrazów zbliżonych fonetycznie zapisywane są na tablicy innym kolorem.

- Podczas wprowadzania fachowych nazw wobec czynności znanych uczniom z życia codziennego (np. zdekantuj – zamiast zlej ciecz znad osadu czy sedymentacja – zamiast opadanie cząstek na dno), termin chemiczny uzupełniam jego znaczeniem i opisem.

- Szczególną uwagę uczniów zwracam na podobieństwo wzorów (np. CuO, CaO) oraz na różnice we właściwościach tych związków.

- Aby ułatwić uczniom rozróżnianie zakresu znaczeniowego nazw potocznych od terminów chemicznych, nazwy potoczne są uzupełniane określeniami (zamiast sól– sól kuchenna , zamiast cukier – cukier spożywczy , słowo węgiel uzupełnia się: węgiel kopalny ).

- Zapisywanie na tablicy związków chemicznych wraz z wartościowością, np. kwas siarkowy (VI), kwas siarkowy (IV)

- Stosowanie konsekwentnie jednego zapisu w przyporządkowaniu nazw symbolom chemicznym , np. P₄ zamiast P

- Równoczesne zapisywanie na tablicy wszystkich typów wzorów chemicznych dla danego związku chemicznego, np. sumaryczny, strukturalny, grupowy

- Rysowanie na tablicy wzorów związków organicznych konsekwentnie zawsze w tej samej orientacji przestrzennej

- Wymaganie od uczniów podawania własnych przykładów danych pojęć w celu wyeliminowania mylenia terminów chemicznych z ich odległymi od chemii znaczeniami , np. wiązanie ( a materialny supeł)

- Powtarzanie poleceń, upewnienie się, czy uczeń je zrozumiał

- Traktowanie wzoru chemicznego, w którym uczeń napisał indeks dolny dużymi cyframi za prawidłowy, np. H2SO4 zamiast H₂SO₄

- Kiedykolwiek to możliwe zachęcam uczniów do wielokrotnego powtarzania tego, co zrobili. Własny głos ucznia jest bardzo korzystny dla efektywności procesów pamięciowych. Nowe pojęcia powtarzają uczniowie chórem lub na zasadzie „rundki” po klasie.

- Częste odwoływanie się do konkretu, przykładu, zjawisk życia codziennego

- Pomaganie w rozwiązywaniu zadań tekstowych na lekcji poprzez zadawanie naprowadzających pytań ( jeśli uczennica zgłosi taką potrzebę )

- Dzielenie materiału na mniejsze partie, wyznaczanie czasu na ich opanowanie ( jeśli uczennica zgłosi taką potrzebę, np. podczas zaliczania symboli pierwiastków)

- Dawanie więcej czasu na czytanie tekstów, poleceń, instrukcji, szczególnie podczas samodzielnej pracy lub sprawdzianów, w miarę potrzeby pomagać w ich odczytaniu,

- Głośne czytanie poleceń z podręcznika (przez nauczyciela lub innego ucznia) i sprawdzanie stopnia zrozumienia przy jednoczesnym śledzeniu go przez uczennicę

- Nie odpytywanie przy tablicy, aby nie powodować sytuacji stresowej ( odpowiedź na początku lekcji), ale zachęcanie do uczestniczenia w lekcji i podchodzenia do tablicy wtedy, kiedy są ćwiczenia uczniowskie (ćwiczenie umiejętności pisania wzorów chemicznych)

- Rozbudzanie chęci eksperymentowania poprzez wykonywanie doświadczeń na lekcji. W czasie wykonywania doświadczeń- asekuracja nauczyciela. Uczennica nei może wąchać odczynników.

- Wprowadzenie strategii sprzyjającej koncentracji uwagi ( różne formy aktywności- np. doświadczenia, film, wykład )

- Wdrażanie uczennicy do dokonywania wnikliwej autokorekty prac
-Stwarzanie sytuacji, w której uczennica może odnieść sukces ( doświadczenia uczniowskie)
-Motywowanie do podejmowania zadań o różnym stopniu trudności

Warunki sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności  ( metody i formy sprawdzania poziomu wiedzy i umiejętności ( metody i formy sprawdzania i kryteria oceniania)

Ucznia ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się obowiązują na lekcjach chemii wymagania i kryteria oceniania określone w wymaganiach edukacyjnych dla wszystkich uczniów, z pewnymi wyjątkami. Od ucznia wymaga się podstawowych umiejętności i wiadomości, o  których mowa w podstawie programowej. Dostosowanie wymagań dotyczy formy sprawdzania wiedzy, nie treści.

- Pisemne sprawdziany uczennica pisze na kartkach od nauczyciela, zatem w większości są to testy wyboru, zdania niedokończone, teksty z lukami –pozwoli to skoncentrować się na kontrolowanej tematyce, a nie na poprawności pisania. Jeżeli pojawia się pytanie otwarte, jest dostateczna ilość miejsca na udzielenie odpowiedzi. Polecenia są podawane w prostszej formie ( jeśli jest taka możliwość). Przestrzennie arkusz jest tak skonstruowany, aby był czytelny dla uczennicy.

- W czasie sprawdzianów zwiększam ilość czasu na rozwiązanie zadań ( sprawdzian jest ułożony na 30 min, zatem uczniowie z  dostosowaniem mają czas do końca lekcji na pisanie formy sprawdzającej. Dopuszczam możliwość pisania na przerwie, jeśli nie mam dyżuru). Po rozdaniu kartek omawiam polecenia.

- Kartkówki uczennica pisze w takiej samej formie jak klasa. Wydłużeniu ulega tylko czas.